Ժպտա´, քանի դեռ վիշտն ու ցավը չեն վարակել հիվանդ հոգիդ:
Ժպտում եմ և ես…
Կարմրաքիթ մարդուկի յուրաքանչյուր շարժումը ստիպում է քեզ ծիծաղել:
Ծաղրածուն եմ ես…
Զարմացիր իմ պարզամտության վրա, ծիծաղիր իմ անձնազոհության վրա, որ ես` խենթս, սպասում եմ քեզ աշխարհից կտրված այս խորշում, որի անունն է թատրոն:
Ես քեզ կժամադրեմ այսուհետև կրկեսում՝ մանկական ժպիտների մեջ: Ասա, մի՞թե խենթ չեմ ես, մի՞թե իմ մեջ չի ապրում ծաղրածուի միտքը:
Այո´, ես ծաղրածո´ւ եմ, իմ մեջ է նա…
Ծաղրածուն եմ ես…
Զարմացիր իմ պարզամտության վրա, ծիծաղիր իմ անձնազոհության վրա, որ ես` խենթս, սպասում եմ քեզ աշխարհից կտրված այս խորշում, որի անունն է թատրոն:
Ես քեզ կժամադրեմ այսուհետև կրկեսում՝ մանկական ժպիտների մեջ: Ասա, մի՞թե խենթ չեմ ես, մի՞թե իմ մեջ չի ապրում ծաղրածուի միտքը:
Այո´, ես ծաղրածո´ւ եմ, իմ մեջ է նա…
Գուցե քեզ պետք է ասեմ միայն ժպտահունչ բառեր, որոնք քեզ մոտ ծիծաղ կծնեն: Գուցե քեզ անծանոթ է ռոմանտիզմը, քեզանից հեռու է ապրում ծանրամտությունը: Դու ծիծաղ ես սիրում, որովհետև դու ծիծաղ ես տեսել, դու ծիծաղով ես ծնվել: Ես սև ամպեր եմ շնչել և չեմ կարող ծաղրածուի դատարկ աչքերով նայել աշխարհին:
Ո՞վ եմ ես քեզ համար, կամ գուցե ի՞նչ եմ քեզ համար: Խաղալի՞ք, հ՞ա, խաղալի՞ք, որն աշխուժորեն իր ձեռքերի մեջ խաղացնում է ծաղրածուն և դու ժպտում ես...
Ծաղրածուն դո´ւ ես, իսկ իմ մեջ ծաղրածուն է…
Կարդում է` ՀՀ վաստակավոր արտիստ եւ լրագրող, Հանրային ռադիոյի հաղորդավար Սարգիս Նաջարյանը: