Փակում ես աչքերդ ու մտածում, թե այսօր ո՞ւմ կորցրիր...
Ու այդպես ամեն օր...
Բայց երբ բացում ես աչքերդ, հասկանում ես, որ բոլորը կողքիդ են: Երբեմն պարզապես դա այդպես է թվում, երբեմն՝ ինքդ քեզ ես խաբում, իսկ երբեմն էլ` նրանց:
Իսկ ընդհանրապես ի՞նչ է նշանակում կորցնել. «Երբ նրանք կողքի՞դ չեն, թ՞ե կողքիդ են, բայց դու շարունակում ես մենակ մնալ»:
Հաճախ կյաքը շատ ավելի շռայլ է, քան մենք արժանի ենք. շատ ընկերներ, սիրող, հասկացող, քա մասին մտածող...բայց արդյոք այսքանը բավակա՞ն է:
Իսկ գուցե շատ ավելի՞ն ես պահանանջում նրանցից, քան նրանք կարող են եւ ի վիճակի են քեզ տալու: Միայն ուշադրությունը բավական չէ, պետք է վստահ լինես, որ նրանք միշտ կողքիդ են:
...Գրեթե այդպես է, բայց ինչո՞ւ ես շարունակում մենակ լինել:
Իսկ գուցե խնդիրը քո՞ մեջ է: Հավանաբար այդպես է, իսկ նրանք ինչի՞ համար են.
«Որ օգնեն հաղթահարելու այն` ինչը ներսից է քեզ տանջում»:
Իսկ հենց այդ ժամանակ հասկանում ես, որ դու իսկապես մենակ ես...